Życie zaczyna się po 50-tce!

Kto nie widział jeszcze nagrania z brawurowego występu 80-letniej tancerki salsy w jednym z programów typu talent show, niech to koniecznie nadrobi (tutaj). Kto nie zna polskiej DJ Wiki, niech wybierze się do jednego z warszawskich klubów i posłucha, jak w roli didżejki sprawdza się ta 75-letnia dama. Kto zamiast poświęcić parę minut dziennie na rozruszanie kości, zasypia przed telewizorem, niech zaczerpnie inspiracji od 91-letniego „dziarskiego dziadka”, który zrobił ostatnio furorę w Internecie. Kto zastanawia się po co to piszę, niech przeczyta ciąg dalszy.

Te wszystkie przykłady pokazują, że życie nie kończy się po 50. ani w wymiarze zawodowym, ani aktywności społecznej. Musimy zacząć nie tylko rozmawiać, ale też działać na rzecz włączania i aktywizowania osób 50+. W rejestrach bezrobotnych pięćdziesięciolatkowie i starsi stanowią prawie pół miliona i trudno jest im znaleźć zatrudnienie. Połowa z nich bezskutecznie szuka pracy przez średnio dwa lata. Mamy do czynienia z ogromnym, niewykorzystanym potencjałem. Ludźmi, którzy w wielu przypadkach woleliby wyjść z domu i realizować się zawodowo przez chociażby kilka godzin w tygodniu. Chcieliby mieć kontakt z innymi ludźmi i środowiskiem pracy, ale mało kto chce ich zatrudnić. Powodem jest często niedostosowanie umiejętności do potrzeb na rynku pracy. Stąd program Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej „Solidarność pokoleń”, z którego środki mają być przeznaczone na dostosowanie kompetencji oraz podniesienie kwalifikacji osób 45+. Celem jest osiągnięcie w perspektywie do 2020 r. wskaźnika zatrudnienia osób w wieku 55–64 lata na poziomie 50 proc. Obecnie w tej grupie pracuje niewiele ponad 52 proc. mężczyzn i tylko 31 proc. kobiet. Widać wyraźnie, że na rynku pracy w szczególności kobiet po pięćdziesiątce mamy jak na lekarstwo.

Ze względu na zmiany demograficzne i „starzejącą” się Polskę zarządzanie wiekiem i szerzej – zarządzanie różnorodnością na rynku pracy - w coraz większym stopniu będzie ważnym tematem i jednym z podstawowych wyzwań, z którym będziemy musieli zmierzyć się wszyscy. Ale w szczególności mam na myśli środowiska biznesowe. Różnorodność jest faktem. Część organizacji ignoruje ją, tracąc tym samym wynikające z niej korzyści. Przykłady z całego świata dowodzą, że dzisiaj nie powinniśmy już dyskutować o tym, czy różnorodność jest komukolwiek potrzebna, tylko o tym, jak z niej najlepiej korzystać.

W tym kontekście zapadła mi w pamięć historia małego zakładu krawieckiego, o którym opowiedziała mi jego dawna właścicielka. Firma rozwijała się dobrze do momentu, gdy trzy (czyli wszystkie) pracownice niemal w jednym czasie zaszły w ciążę i jedna po drugiej odchodziły na wczesne zwolnienia lekarskie. Rok później zakład zbankrutował. Po wysłuchaniu opowieści właścicielki zapytałam ją: - A dlaczego nie zatrudniła Pani pracowników w różnym wieku, chociaż jednej kobiety po pięćdziesiątce? Dlaczego nie przemyślała Pani lepiej struktury zatrudnienia? Gdyby to zrobiła, może jej zakład krawiecki nadal by istniał.

Jak to wygląda w skali kraju? Chcąc się przekonać, czy i w jaki sposób polskie firmy wykorzystują różnorodny potencjał pracowników, w tym osób 50+, Konfederacja Lewiatan realizuje Barometr Różnorodności – pierwsze ogólnopolskie badanie firm wskaźnikiem Diversity Index, służącym do analizy zarządzania różnorodnością w przedsiębiorstwie. 

Zobacz film:

Badanie jest bezpłatne, można wziąć w nim udział do najbliższego piątku (18 kwietnia). Wystarczy wypełnić ankietę na stronie: http://diversityindex.konfederacjalewiatan.pl/. Zachęcam do udziału, by móc poznać konkretne rozwiązania z zakresu różnorodności dostosowane do danej firmy (po uzupełnieniu ankiety wygenerują się indywidualne rekomendacje). Można też porównać swój wynik z wynikami firm z tej samej branży czy regionu. Niech to będzie inspiracja do wykraczającego poza dotychczasowe schematy i procedury spojrzenia na organizację i relacje w niej występujące. Bo zarządzanie różnorodnością rzeczywiście się opłaca. I często staje się receptą na biznesowy sukces.